Αφίσα για κουλτούρα βιασμού

Αφίσα για το πανηγυράκι του Αγίου Βαλεντίνου

Εκπομπή της Anormin@ στον 105fm

 

Αντισεξιστική-Αντιφασιστική παρέμβαση

       

Το βράδυ της Τρίτης 23/1 πετάχτηκαν τρικάκια σε διάφορα σχολεία και γράφτηκαν συνθήματα
αντισεξιστικού-αντιφασιστικού περιεχομένου στη πόλη της Μυτιλήνης. Οι ενέργειες αυτές είναι μια πρώτη υπενθύμιση πως παρά τη δικαστική αθώωση του πρώην φασίστα-γυμνασιάρχη του 6ου γυμνασίου Μυτιλήνης, Β. Μακρυπούλια, ο οποίος συγκάλυπτε την σεξουαλική παρενόχληση μαθητριών από τον τότε ιδιοκτήτη κυλικείου, Β. Κεχαγιά, για εμάς είναι πάντα ένοχος και ανεπιθύμητος στη πόλη και στα σχολεία της.
Παράλληλα, σβήστηκαν φασιστικά, ρατσιστικά και σεξιστικά συνθήματα δηλώνοντας ότι οι δρόμοι μας ανήκουν σε μία ακόμη πόλη όπου ο ρατσισμός και η σεξιστική κουλτούρα ζουν και βασιλεύουν.

Ο ΜΑΚΡΥΠΟΥΛΙΑΣ ΣΥΓΚΑΛΥΠΤΕΙ ΒΙΑΣΤΕΣ

ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ, ΜΑΤΣΙΛΑ, ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ

ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΡΟΤΥΠΑ ΜΙΑΣ ΣΑΠΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

Anormin@

Επικοινωνία

  anormina@espiv.net

 

Στους δρόμους της Μυτιλήνης…

Το ΟΧΙ σημαίνει ΟΧΙ – No means No

 

 

Κάτω τα ξερά σας από τα σώματά μας

ή

Τι μπορεί να σου συμβεί περπατώντας στους δρόμους της Μυτιλήνης.

Σε μια εποχή πού πολλοί είναι αυτό που προσπαθούν να μας πείσουν πως η ισότητα των φύλων, η  καταπολέμηση των έμφυλων διακρίσεων και άλλα βασικά τέτοια ζητήματα έχουν σχεδόν επιλυθεί, μια βόλτα στους δρόμους της Μυτιλήνης είναι ικανή να πείσει και τις πιο δύσπιστες πως αυτή η εποχή είναι ακόμη μακριά μας. Σε μια τέτοια βόλτα μπορούν να σου συμβούν πολλά, ειδικά αν είσαι γυναίκα ή αν απλά δε χωράς στην κατηγορία του λευκού δυτικού cis στρέιτ άντρα.

Ξεκινώντας από τα πειράγματα στο δρόμο και φτάνοντας ως το να σε ακολουθήσει κάποιος στο σπίτι σου, ρωτώντας σε επίμονα προσωπικές ερωτήσεις, ή ως το να σε προσεγγίσει ζητώντας σου να κάνεις σεξ μαζί του με χρηματικό αντάλλαγμα, ο φόβος του βιασμού είναι πάντα παρόν. Γνωρίζουμε άλλωστε καλά πως πολλά από μας κακοποιούνται, βιάζονται, δολοφονούνται επειδή τα σώματα μας, θεωρούνται από κάποιους αντικείμενα προς χρήση και τέρψη του οποιουδήποτε.

Οι δράστες αυτών των πράξεων είναι συνήθως άντρες και δεν έχει καμιά σημασία για εμάς αν είναι ντόπιοι ή από οπουδήποτε αλλού. Είναι άντρες οι οποίοι αισθάνονται άνετα να έχουν τέτοιες συμπεριφορές γιατί έχουν από πίσω τους τις σεξιστικές και πατριαρχικές κοινωνίες που τους ανέθρεψαν με τις καταστρεπτικές αξίες και πρότυπά τους, και οι οποίες είναι και πάντα πρόθυμές να τους συγκαλύψουν. Η Λέσβος προφανώς δεν αποτελεί εξαίρεση. Είτε με την αποσιώπηση γεγονότων που γνωρίζει όλη η πόλη, είτε κάνοντας λόγο για μεμονωμένα περιστατικά και «τέρατα» που τα διαπράττουν, είτε χτίζοντας το μύθο του «ξένου βιαστή» και εξαιρώντας τους γηγενείς πλήρως από αυτή τη κατηγορία, το τελικό πόρισμα για αυτούς είναι συνήθως αθωωτικό.

Η απάντηση σε αυτές τις συμπεριφορές δεν μπορεί να είναι να θυματοποιηθούμε ή να δεχτούμε παθητικά όλον αυτόν τον σεξιστικό οχετό που καθημερινά μας απειλεί. Η απάντηση δεν μπορεί επίσης να είναι να κλειστούμε στα σπίτια μας, πόσο μάλλον αφού ούτε εκεί μπορούμε να είμαστε ασφαλείς ή ελεύθερες και αυτό γιατί έχουμε γίνει μάρτυρες ή έχουμε δεχτεί κακοποίηση στα ίδια μας τα σπίτια από οικεία πρόσωπα.

Το ίδιο ισχύει και για τις/ους μετανάστ(ρι)ες αδελφές μας, όπου η απάντηση δεν μπορεί να είναι να κλειδωθούν μέσα σε άθλια κέντρα κράτησης παραμένοντας αόρατες/-οι ώστε να μην «προκαλούν» τους ντόπιους άντρες. Τους άντρες οι οποίοι εκμεταλλεύονται ακόμα περισσότερο γυναίκες και ανήλικα που δεν έχουν αρκετά μέσα για να αμυνθούν. Που δεν ξέρουν τη γλώσσα, δεν έχουν χαρτιά και χρήματα.

Η απάντηση σε όλους τους τόνους μπορεί μόνο να είναι να είμαστε παρούσες στους δρόμους οποιαδήποτε ώρα της ημέρας και της νύχτας. Να φοράμε ό,τι θέλουμε, να έχουμε την ελευθερία να εκφράζουμε το φύλο και τη σεξουαλικότητα μας και όλοι/ες/α μαζί να σταματήσουμε να φοβόμαστε.

Για την ακρίβεια:

Οι σεξιστές και οι βιαστές είναι αυτοί που πρέπει να φοβούνται.

Anormin@

Φεμινιστική/Αντισεξιστική Ομάδα

Μυτιλήνη

 

Take your hands off of our bodies

Or

What can happen when walking the streets of Mytilene.

At a time when many are trying to convince us that gender equality, the fight against gender discrimination and other such basic issues have practically been resolved, a walk through the streets of Mytilene can persuade even the most skeptical that we are far from this reality. In such a walk, various things can happen to you, especially if you are a woman or if you just do not conform to  the norms of a white western cis man.

Starting from teasing in the street, to situations such as someone following you into your home, persistently asking you personal questions, or even approaching you to ask for sex in exchange for money, the fear of rape is always present. We are well aware that many of us are being abused, raped, and murdered because our bodies are considered by various people as objects for use and for the satisfaction of anyone’s pleasure.

The perpetrators of these acts are usually male and it does not matter to us if they are men native to Mytilene or from anywhere else. They are men who feel comfortable enough to practice such behaviors, as a result of being nurtured with destructive values and norms by the sexist and patriarchal societies that are always willing to protect them. Lesvos is, obviously, no exception. Whether by trying to cover up and silence events very well known by the people living in the city, referring to these events as individual incidents committed by “monsters”, or by creating a myth about “foreign rapists” thereby excluding the native population completely from any culpability:  the conclusion is always exculpatory for them.

The answer to these behaviors can not be to be victimized or to passively accept the sexist behaviors that threaten us daily. Nor can it be to lock ourselves up in our homes, since even there we can not secure our freedom or safety as a result of having witnessed abuse or having been abused in our own homes by those we live with.

The same applies for our immigrant sisters and brothers, where the answer can not be to stay imprisoned in miserable detention centers where they remain invisible, so as not to “induce” the native men. These same men who exploit women and minors who have limited means to defend themselves as they do not know the language, or do not have papers or money.

Our only response must be to be present in the streets, at any time of the day and night. We should have the freedom to wear what we want,  to express our gender and to express our  sexualities as we are, without fear.

To be precise:

It is the sexists and the rapists who now must be afraid.

Anormin@

Feminist / Antisexist Group

Mytilene

Φεμινιστικοί αγώνες, ενάντια σε κάθε εξουσία

 

Οι έμφυλες σχέσεις εξουσίας που έχουν παγιωθεί εδώ και αιώνες υπό το πρίσμα της πατριαρχίας δεν αποσαρθρώθηκαν με την έλευση του «σωτήριου» 20ου αιώνα. Οι διακηρύξεις περί ισότητας και κατάκτησης δικαιωμάτων απέδειξαν περίτρανα πως δεν υπήρξαν ούτε στο ελάχιστο αρκετές για να καλυφθούν οι μισθολογικές διαφορές μεταξύ εργαζομένων γυναικών-ανδρών, να παύσουν να επωμίζονται οι γυναίκες τα βάρη της αναπαραγωγικής διαδικασίας, να προσφέρουν ασταμάτητα την  άμισθη εργασία τους στο σπίτι. Επίσης να σταματήσει να υφίσταται η έμφυλη βία, ο έλεγχος των σωμάτων και της σεξουαλικότητάς μας, ο μισογυνισμός, η απειλή της παρενόχλησης και του βιασμού.

Όλα τα παραπάνω είναι που κάνουν τον φεμινισμό στο σήμερα κάθε άλλο παρά μια υπόθεση  παρωχημένη, δευτερεύουσα και πλεοναστική, όπως συχνά λέγεται, καθώς είναι ο δικός μας τρόπος ώστε  να συλλογικοποιήσουμε τους αγώνες μας και να σπάσουμε κάθε έμφυλη διάκριση, βία και προσδοκία από τα cis, trans, χοντρά, αδύνατα, α/σεξουαλικοποιημένα σώματά μας μέχρι να επιτευχθεί η πραγματική μας απελευθέρωση από κάθε μορφή εξουσίας. Απελευθέρωση που δεν αφήνουμε στα ¨ανακουφιστικά¨ χέρια καμίας πολιτικής εξουσίας, κανενός φιλεύσπλαχνου δικαστηρίου και κανενός μπάτσου ή προστάτη. Πιστεύουμε πως ο σεξισμός και η ομοφοβία δεν είναι ζητήματα που μπορούν να επιλυθούν με θεσμικά μέσα (π.χ. νομους) αλλά μέσα από την προσωπική και συλλογική ενδυνάμωση των υποκειμένων που τα βιώνουν.

Αφορμή για τη δημιουργία της ομάδας στάθηκαν τόσο μια σειρά από γεγονότα, που διαπιστώσαμε πως δεν είχαμε το χρόνο, τον τόπο και τα εργαλεία να τα προσεγγίσουμε και να απαντήσουμε όπως θα θέλαμε ή θα έπρεπε, όσο και η ανάγκη να πολιτικοποιήσουμε τα κοινά μας βιώματα ως γυναίκες. Έτσι τον Οκτώβρη του 2017 βρεθήκαμε κάποιες από εμάς στην Κατάληψη στο Μπίνειο, προσπαθώντας να βρούμε τις απαντήσεις που μας έλειπαν, τόσο στο δρόμο όσο και μεταξύ μας, και να θέσουμε τα ερωτήματα που χρειαζόμαστε ώστε να αμφισβητούμε καθημερινά την πατριαρχία και το σεξισμό που μας περιβάλλει.

Ο φεμινισμός για εμάς δεν αποτελεί την αρχή και το τέλος κάθε πάλης, αλλά ένα ακόμα κρίσιμο εργαλείο ενάντια στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και επίθεσης σε οποιαδήποτε εξουσιαστική σχέση, καθώς αντιλαμβανόμαστε και αντιμαχόμαστε κάθε σχέση εξουσίας και καταπίεσης και τις διαπλοκές που υπάρχουν ανάμεσα σε αυτές.

Ζώντας σε ένα κόσμο που είναι φτιαγμένος από προνόμια και -αντίστροφα- υποτιμήσεις βασισμένες στην τάξη, στο φύλο, τη φυλή, την εθνικότητα, αντιλαμβανόμαστε με τη σειρά μας πως ως δυτικές, λευκές γυναίκες δεν είμαστε στο πιο χαμηλό σκαλί της ιεραρχίας, και αναγνωρίζουμε γύρω μας πολλούς άλλους ανθρώπους που βιώνουν το χειρότερο πρόσωπο της πατριαρχίας, του καπιταλισμού και της καταστολής. Το μεταναστευτικό πέρασμα της Μυτιλήνης δεν μας αφήνει, άλλωστε, πολλά περιθώρια εθελοτυφλίας. Θέλουμε να αγωνιστούμε με όσους/όσες/όσ@ επιθυμούν παρά τα όποια προνόμια ή υποτιμήσεις μας έχουν αποδωθεί. Επιδιώκουμε φίλοι και σύντροφοι να αναλογιστούν και οι ίδιοι τα προνόμιά τους και να παλέψουν μαζί μας για την οριστική τους κατάρριψη. Η anormina είναι ανοιχτή σε όλα τα φύλα. Δημιουργήθηκε από την ανάγκη για ένα κοινό τόπο, όπου τα βιώματά μας θα ξεπερνούν την ιδιωτική σφαίρα και δεν θα είναι πια ένα μεμονωμένο περιστατικό αλλά κομμάτι του τρόπου που ερμηνεύουμε τον κόσμο και την κοινωνία μέσα στην οποία ζούμε.

Ένα μέρος χωρίς ενοχές.

Anormin@
φεμινιστική/αντισεξιστική ομάδα Μυτιλήνης
E-mail: anormina@espiv.net

Μάρτης 2018