ΤΑΥΤΟΤΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ
Οι έμφυλες σχέσεις εξουσίας που έχουν παγιωθεί εδώ και αιώνες υπό το πρίσμα της πατριαρχίας δεν αποσαρθρώθηκαν με την έλευση του «σωτήριου» 21ου αιώνα. Οι διακηρύξεις περί ισότητας και κατάκτησης δικαιωμάτων δεν υπήρξαν ούτε στο ελάχιστο αρκετές για να καλυφθούν οι μισθολογικές διαφορές μεταξύ εργαζομένων γυναικών-ανδρών, να παύσουν να επωμίζονται οι γυναίκες τα βάρη της αναπαραγωγικής διαδικασίας, να προσφέρουν ασταμάτητα την άμισθη εργασία τους στο σπίτι. Αλλά και πέρα και πάνω από αυτό δε σταμάτησε να υφίσταται η έμφυλη βία, ο έλεγχος των σωμάτων και των σεξουαλικοτήτων μας, ο μισογυνισμός, η ομοφοβία, η απειλή της παρενόχλησης και του βιασμού.
Όλα τα παραπάνω είναι που κάνουν τον φεμινισμό στο σήμερα κάθε άλλο παρά μια υπόθεση παρωχημένη, δευτερεύουσα και πλεοναστική, όπως συχνά ακούμε. Είναι ο δικός μας τρόπος να συλλογικοποιήσουμε τους αγώνες μας και να αντισταθούμε σε κάθε έμφυλη διάκριση, βία και προσδοκία από τα cis, trans, χοντρά, αδύνατα, α/σεξουαλικοποιημένα σώματά μας μέχρι να επιτευχθεί η πραγματική μας απελευθέρωση από κάθε μορφή εξουσίας. Απελευθέρωση που δεν αφήνουμε στα «σωτήρια» χέρια καμίας πολιτικής εξουσίας, κανενός συμπονετικού δικαστηρίου και κανενός μπάτσου ή προστάτη. Πιστεύουμε πως ο σεξισμός και η ομοφοβία δεν είναι ζητήματα που μπορούν να επιλυθούν με θεσμικά μέσα αλλά μέσα από την προσωπική και συλλογική ενδυνάμωση των υποκειμένων που τα βιώνουν.
Αφορμή για τη δημιουργία της ομάδας στάθηκαν τόσο μια σειρά από γεγονότα, που διαπιστώσαμε πως δεν είχαμε το χρόνο, τον τόπο και τα εργαλεία να τα προσεγγίσουμε και να απαντήσουμε όπως θα θέλαμε, όσο και η ανάγκη να πολιτικοποιήσουμε τα βιώματα μας ως εμφύλα υποκειμένα. Έτσι τον Οκτώβρη του 2017 βρεθήκαμε κάποια από εμάς στην Κατάληψη στο Μπίνειο, προσπαθώντας να βρούμε τις απαντήσεις που μας έλειπαν, τόσο και μεταξύ μας όσο και στο δρόμο, και να θέσουμε τα ερωτήματα που χρειαζόμασταν ώστε να αντιμαχόμαστε καθημερινά την πατριαρχία και το σεξισμό που μας περιβάλλει.
Ο φεμινισμός για εμάς δεν αποτελεί την αρχή και το τέλος κάθε πάλης, αλλά ένα ακόμα κρίσιμο εργαλείο ενάντια στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και επίθεσης σε οποιαδήποτε εξουσιαστική σχέση, καθώς αντιμαχόμαστε κάθε σχέση εξουσίας και καταπίεσης και προσπαθούμε να αναδείξουμε τις διαπλοκές που υπάρχουν ανάμεσα σε αυτές.
Ζώντας σε ένα κόσμο που είναι φτιαγμένος από προνόμια και υποτιμήσεις βασισμένες στην τάξη, στο φύλο, τη φυλή, την εθνικότητα, αντιλαμβανόμαστε με τη σειρά μας πως ως δυτικά, λευκά υποκείμενα κατέχουμε μεγάλο μέρος των προνομίων αυτών, και αναγνωρίζουμε γύρω μας πολλούς άλλους ανθρώπους που βιώνουν το χειρότερο πρόσωπο της πατριαρχίας, του καπιταλισμού και της καταστολής.
Το μεταναστευτικό πέρασμα της Μυτιλήνης δεν μας αφήνει, άλλωστε, πολλά περιθώρια εθελοτυφλίας.
Θέλουμε να αγωνιστούμε με όσ@ το επιθυμούν παρά τα όποια προνόμια ή υποτιμήσεις μπορεί να τους έχουν αποδοθεί. Επιδιώκουμε φίλοι και σύντροφοι να αναλογιστούν και οι ίδιοι τα προνόμιά τους και να παλέψουν μαζί μας για την οριστική τους κατάρριψη. Η Anormin@ είναι ανοιχτή σε όλα τα έμφυλα υποκείμενα. Δημιουργήθηκε από την ανάγκη για ένα κοινό τόπο, όπου τα βιώματά μας θα ξεπερνούν το ιδιωτικό και δεν θα είναι πια ένα μεμονωμένο περιστατικό αλλά κομμάτι του τρόπου που ερμηνεύουμε τον κόσμο και την κοινωνία μέσα στην οποία ζούμε.
Ένας τόπος χωρίς ενοχές.
Φεμινιστική – αντισεξιστική ομάδα Μυτιλήνης Anormin@