Φεμινιστικοί αγώνες, ενάντια σε κάθε εξουσία

Οι έμφυλες σχέσεις εξουσίας που έχουν παγιωθεί εδώ και αιώνες υπό το πρίσμα της πατριαρχίας δεν αποσαρθρώθηκαν με την έλευση του «σωτήριου» 20ου αιώνα. Οι διακηρύξεις περί ισότητας και κατάκτησης δικαιωμάτων απέδειξαν περίτρανα πως δεν υπήρξαν ούτε στο ελάχιστο αρκετές για να καλυφθούν οι μισθολογικές διαφορές μεταξύ εργαζομένων γυναικών-ανδρών, να παύσουν να επωμίζονται οι γυναίκες τα βάρη της αναπαραγωγικής διαδικασίας, να προσφέρουν ασταμάτητα την  άμισθη εργασία τους στο σπίτι. Επίσης να σταματήσει να υφίσταται η έμφυλη βία, ο έλεγχος των σωμάτων και της σεξουαλικότητάς μας, ο μισογυνισμός, η απειλή της παρενόχλησης και του βιασμού.

Όλα τα παραπάνω είναι που κάνουν τον φεμινισμό στο σήμερα κάθε άλλο παρά μια υπόθεση  παρωχημένη, δευτερεύουσα και πλεοναστική, όπως συχνά λέγεται, καθώς είναι ο δικός μας τρόπος ώστε  να συλλογικοποιήσουμε τους αγώνες μας και να σπάσουμε κάθε έμφυλη διάκριση, βία και προσδοκία από τα cis, trans, χοντρά, αδύνατα, α/σεξουαλικοποιημένα σώματά μας μέχρι να επιτευχθεί η πραγματική μας απελευθέρωση από κάθε μορφή εξουσίας. Απελευθέρωση που δεν αφήνουμε στα ¨ανακουφιστικά¨ χέρια καμίας πολιτικής εξουσίας, κανενός φιλεύσπλαχνου δικαστηρίου και κανενός μπάτσου ή προστάτη. Πιστεύουμε πως ο σεξισμός και η ομοφοβία δεν είναι ζητήματα που μπορούν να επιλυθούν με θεσμικά μέσα (π.χ. νομους) αλλά μέσα από την προσωπική και συλλογική ενδυνάμωση των υποκειμένων που τα βιώνουν.

Αφορμή για τη δημιουργία της ομάδας στάθηκαν τόσο μια σειρά από γεγονότα, που διαπιστώσαμε πως δεν είχαμε το χρόνο, τον τόπο και τα εργαλεία να τα προσεγγίσουμε και να απαντήσουμε όπως θα θέλαμε ή θα έπρεπε, όσο και η ανάγκη να πολιτικοποιήσουμε τα κοινά μας βιώματα ως γυναίκες. Έτσι τον Οκτώβρη του 2017 βρεθήκαμε κάποιες από εμάς στην Κατάληψη στο Μπίνειο, προσπαθώντας να βρούμε τις απαντήσεις που μας έλειπαν, τόσο στο δρόμο όσο και μεταξύ μας, και να θέσουμε τα ερωτήματα που χρειαζόμαστε ώστε να αμφισβητούμε καθημερινά την πατριαρχία και το σεξισμό που μας περιβάλλει.

Ο φεμινισμός για εμάς δεν αποτελεί την αρχή και το τέλος κάθε πάλης, αλλά ένα ακόμα κρίσιμο εργαλείο ενάντια στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και επίθεσης σε οποιαδήποτε εξουσιαστική σχέση, καθώς αντιλαμβανόμαστε και αντιμαχόμαστε κάθε σχέση εξουσίας και καταπίεσης και τις διαπλοκές που υπάρχουν ανάμεσα σε αυτές.

Ζώντας σε ένα κόσμο που είναι φτιαγμένος από προνόμια και -αντίστροφα- υποτιμήσεις βασισμένες στην τάξη, στο φύλο, τη φυλή, την εθνικότητα, αντιλαμβανόμαστε με τη σειρά μας πως ως δυτικές, λευκές γυναίκες δεν είμαστε στο πιο χαμηλό σκαλί της ιεραρχίας, και αναγνωρίζουμε γύρω μας πολλούς άλλους ανθρώπους που βιώνουν το χειρότερο πρόσωπο της πατριαρχίας, του καπιταλισμού και της καταστολής. Το μεταναστευτικό πέρασμα της Μυτιλήνης δεν μας αφήνει, άλλωστε, πολλά περιθώρια εθελοτυφλίας. Θέλουμε να αγωνιστούμε με όσους/όσες/όσ@ επιθυμούν παρά τα όποια προνόμια ή υποτιμήσεις μας έχουν αποδωθεί. Επιδιώκουμε φίλοι και σύντροφοι να αναλογιστούν και οι ίδιοι τα προνόμιά τους και να παλέψουν μαζί μας για την οριστική τους κατάρριψη. Η anormina είναι ανοιχτή σε όλα τα φύλα. Δημιουργήθηκε από την ανάγκη για ένα κοινό τόπο, όπου τα βιώματά μας θα ξεπερνούν την ιδιωτική σφαίρα και δεν θα είναι πια ένα μεμονωμένο περιστατικό αλλά κομμάτι του τρόπου που ερμηνεύουμε τον κόσμο και την κοινωνία μέσα στην οποία ζούμε.

Ένα μέρος χωρίς ενοχές.

Anormin@
φεμινιστική/αντισεξιστική ομάδα Μυτιλήνης
E-mail: anormina@espiv.net

Μάρτης 2018