Οι φεμινιστικοί μας αγώνες ενάντια στο θεσμικό σας ξέπλυμα
Παρότι πολύ συχνό, είναι πάντα δυσφορικό ως εμπειρία για εμάς να βρισκόμαστε μπροστά σε «διεθνείς ημέρες» (sic) και τις εκδηλώσεις που τις συνοδεύουν, όταν αυτές αφορούν ζητήματα που είναι κεντρικά του φεμινιστικού κινήματος – άρα και του δικού μας αγώνα – και παρ’όλα αυτά καθόλου δε μας χωράνε ή μας αφορούν. Νιώσαμε γι΄αυτό την ανάγκη να μιλήσουμε για την έμφυλη βία όπως τη βλέπουμε εμείς από τη δίκη μας σκοπιά και να εξηγήσουμε γιατί τέτοιου είδους «γιορτές» θα μας βρίσκουν πάντα απέναντι τους.
Το καπιταλιστικό σύστημα έχει επιδωθεί το τελευταίο αιώνα σε μία ανελέητη ενσωμάτωση και απονεύρωση των κοινωνικών κινημάτων και εξεγέρσεων. Ο,τιδήποτε επαναστατικό και απειλητικό προς την ίδια του την ύπαρξη, αφομοιώνεται πρόθυμα στους κόλπους του με σκοπό να εξομαλυνθεί κάθε του αιχμή και να καταλήξει ουσιαστικά ακίνδυνο.
Ου φεμινιστικοί αγώνες δεν ξέφυγαν προφανώς από αυτή την καπήλευση. Το ίδιο το σύστημα που αναπαράγει και συντηρεί την έμφυλη καταπίεση, παίρνει το ρόλο του «προστάτη» των γυναικών, υϊοθετεί δήθεν εξισωτικές πολιτικές άνευ ουσιαστικού νοήματος και ανατρεπτικού χαρακτήρα, χύνει κροκοδείλια δάκρυα για τις στατιστικές έμφυλης βίας και φυσικά θεσμοθετεί και στηρίζει διεθνείς ημέρες, που λειτουργούν τόσο ως μοχλός αποσυμπίεσης του κινήματος, όσο και ως πλυντήριο της σαπίλας του. Έτσι γεννιέται το έκτρωμα αυτό, γνωστό και ως «θεσμικός φεμινισμός», ο οποίος έρχεται ως νταβατζής από τη μία να πατρονάρει τη δράση των γυναικών, και από την άλλη να περιορίσει στο ελάχιστο τις εναντιώσεις τους στα πολλαπλά δίκτυα εξουσιών και καταπίεσης που το ίδιο το σύστημα γεννάει.
Άλλωστε η έμφυλη βία διεισδύει πολύ πιο βαθιά στις ζωές μας απ’ότι η κυρίαρχη αναπαράσταση αφήνει να φανεί. Η κακοποίηση δεν αφορά γυναίκες θύματα, έρμαια στη σωματοποιημένη επιθετικότητα κάποιου συντρόφου. Αφορά υποκείμενα που κάθημερινα παλεύουν απέναντι σε όλες τις εκφάνσεις της πατριαρχικής καταπίεσης που υπάρχει βαθιά ριζωμένη και θεσμικά εδραιωμενη στην κοινωνίκη δομή, που το βίωμα τους δεν χωράει στη στείρα αναπαράσταση μιας τραγικής εικόνας…
Από τη μεριά μας δεν περιμένουμε καμία παγκόσμια ημέρα για να αγωνιστούμε για την εξάλειψη της έμφυλης βίας, δεν στηριζόμαστε σε καμία στατιστική και καμία επίσημη ενημερωτική ημερίδα για να παραμείνουμε σε εγρήγορση, δεν εναποθέτουμε καμία ελπίδα στις εξαγγελίες κυβερνητικών/θεσμικών επιτροπών «ισότητας» για την καταπολέμηση της βίας, εξοργιζόμαστε με κάθε δάκρυ και λόγο συμπόνοιας τους και απαντάμε:
ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΧΩΡΑΝΕ ΣΤΟΝ ΘΕΣΜΙΚΟ ΣΑΣ ΦΕΜΙΝΙΣΜΟ.
ΟΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΕΣ ΗΜΕΡΕΣ ΞΕΠΛΕΝΟΥΝ ΤΗ ΣΑΠΙΛΑ ΣΑΣ.
ΘΑ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑΣ, ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ, ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΜΟΡΦΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗΣ.
Φεμινιστική/αντισεξιστική ομάδα Μυτιλήνης
anormin@